TXERRI HILKETA, TRIPOTOAK, HESTEAK, IBAIA, AZAROA, GARBITU, ODOLA JASOTZEKO BALDEA, ZIKIROA, SUA, TRIPAKIAK, GIBELA, GANTZO, HARAGI ZATIKETA, PERNILAK, SOLOMOA, TXISTORRA

Jesus Marik herriko hiru bat pertsona ezagutu ditu txerriak hiltzeaz arduratzen zirenak. Orduan, egun bat adosten zen eta txerri-hiltzailea etxera joaten zen. Bi edo hiru lagunen artean txerria hartu eta mahai baten gainean ipintzen zuten. Mahaiaren azpian, odola jasotzeko balde bat izaten zuten prest. Ondoren, odolari bueltak eman eta nahastu behar zen. “Zikiiiyoak” (zikirioa) prest izaten zituzten eta, bildutako garia lotzeaz gain, sua txerriaren ilea erretzeko erabiltzen zuten. Ondoren, goitik behera zabaldu, tripakiak, gibela eta abar atera eta hogeita lau orduz gantxo batean zintzilik uzten zuten ezkaratzean. Hurrengo egunetan, haragia zatitzen zen, pernilak eta solomoak prestatzen ziren eta txistorra egiten zuten.